ซีรีส์อินเดีย แผนรักลวงใจ EP.123 อ่านเรื่องแปล แผนรักลวงใจ ครบทุกตอน
แผนรักลวงใจ EP.123 (IPKKND)
เรื่องย่อ แผนรักลวงใจ EP.123 พาร์ทที่ 2
อาร์นาฟเห็นอันจาลีอาการดีขึ้นและเดินมาหาเขาที่ห้อง เขาถามว่าเธอต้องการอะไร อันจาลีตอบว่าให้ชยามกลับมาเหมือนเดิม ทุกคนในบ้านตกใจมาก อันจาลีบอกว่าเธอต้องการชยามมาก อาร์นาฟถามว่าทำไมอันจาลีถึงพูดแบบนี้ ทั้งๆ ที่ชยามทรยศเธอ อันจาลีบอกว่าที่ผ่านมาเธอฟังทุกอย่างที่อาร์นาฟพูด เพราะเธอรักเขามาก แต่คราวนี้อาร์นาฟต้องฟังเธอบ้าง เธอไม่เคยพูดอะไรกับการตัดสินใจของอาร์นาฟ แต่วันนี้เธอจะบอกว่าเอาชยามกลับมาให้เธอ อันจาลีอ้อนวอนอาร์นาฟให้เอาชยามคืนมา แล้วร้องไห้จนเป็นลม
.
อาร์นาฟรีบอุ้มอันจาลีกลับไปนอนพักที่ห้อง ทุกคนยืนล้อมรอบเตียงของอันจาลี คุณย่าพูดขึ้นมาว่า อันจาลีบอกด้วยตัวเองว่าเธอต้องการชยาม อย่างน้อยอาร์นาฟก็ควรจะฟังเธอ อาร์นาฟบอกว่าอันจาลีไม่อยู่ในสภาพที่เธอสามารถตัดสินใจได้ เธอกำลังเศร้าจึงพูดเรื่องทั้งหมดนี้ออกมา คุณย่าพูดกับอาร์นาฟอยู่แบบเดิม พี่สาวของเขากำลังต้องการชยาม โทรเรียกให้ชยามกลับมา อาร์นาฟบอกว่าเขารู้ความต้องการของอันจาลีเป็นอย่างดี และชยามไม่อยู่ในรายการที่อันจาลีต้องการ
.
นานิบอกคุณย่าให้ใจเย็นๆ พวกเราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง คุณย่าเดินออกไป นานิเข้าไปดูอันจาลีที่ยังพูดตลอดเวลาว่าเธอต้องการชยาม คูชินั่งอยู่บนเตียงกับอันจาลี มาโนราม่าพูดว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอันจาลี วันนี้เธอเศร้าและหดหู่มาก อากาซบอกว่าเขาเห็นด้วยกับการตัดสินใจทั้งหมดของอาร์นาฟ แต่วันนี้เขารู้สึกว่าอาร์นาฟควรทำตามคำขอร้องของอันจาลี มาโนราม่าบอกว่าเธอก็รู้สึกเหมือนกัน คูชินั่งฟังทุกคนพูด แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
.
นานิและคุณย่านั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น นานิบอกคุณย่าให้พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้ คุณย่าบอกว่าที่อาร์นาฟเป็นแบบนี้เพราะนานิเอาแต่กลัว อาร์นาฟไม่สนใจเรื่องความเจ็บปวดและความเศร้าของอันจาลี นานิบอกว่าเธอไม่เห็นด้วยกับคุณย่า เพราะอาร์นาฟทำทุกอย่างเพื่อความสุขของอันจาลี แม้กระทั่งวันนี้ ทุกคนควรเห็นด้วยกับเขา
.
คุณย่าบอกว่าเธอไม่สามารถทำแบบที่นานิกำลังทำ เพราะเธอรู้ว่าอาร์นาฟกำลังทำไม่ถูก ลูกชายของเธอ พ่อของอาร์นาฟ ก็ทำแบบเดียวกันเมื่อ 14 ที่ผ่านมา ทุกคนโทษว่าความผิดของพ่อของอาร์นาฟ แต่ไม่มีใครทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น และในวันนี้สิ่งเดียวกันกำลังเกิดขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะคูชิ นานิตกใจ ถามคุณย่าว่าใครบอก? ใครบอกว่าเป็ความผิดของคูชิ?
.
นานิบอกว่ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น คุณย่ากำลังเข้าใจผิด คูชิไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และเธอเชื่อใจคูชิเหมือนที่อาร์นาฟเชื่อ คุณย่าบอกนานิว่า นานิไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่ถูกต้อง และมองไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปรกติ คูชิต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ คุณย่าพูดว่าเพราะเธอเห็นสิ่งเดียวกันในดวงตาของคูชิ เหมือนที่เธอเห็นเมื่อ 14 ปีที่แล้วในดวงตาของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นทำลายชีวิตลูกชายของเธอ เธอทำให้เขาเสียคน เธอเอาทุกอย่างไปจากเรา
.
คุณย่าบอกว่าเธอเกลียดผู้หญิงคนนั้น … เธอไม่เคยเกลียดใครเช่นนี้มาก่อน .. เธอยังคงจำได้ว่าวันนั้นตัวเองได้พบกับผู้หญิงคนนั้น คุณย่านึกถึงเรื่องในอดีต ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยกำลังยืนอยู่ตรงหน้า คุณย่าถามว่าเธอทำแบบนี้กับผู้ชายที่แต่งงานแล้วได้อย่างไร? เธอไม่ละอายใจใช่มั้ย? เธอไม่ได้คิดถึงเด็กๆ เธอได้เอาทุกอย่างจากเรา เอาทุกสิ่งไปจากครอบครัวของเรา ..
.
คุณย่าบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นสร้างความเจ็บปวดมากมายให้กับครอบครัวของเรา และผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีความสุข เธอต้องชดใช้สำหรับความผิดพลาดของเธอในวันนี้หรือวันพรุ่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นคูชิหรือผู้หญิงคนนั้น นานิถามคุณย่าว่า ทำไมเอาคูชิไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้น? คุณย่าไม่ตอบและเดินหนีไป
.
อาร์นาฟนั่งอยู่คนเดียวในห้องของเขา เขาเจ็บปวดมากเมื่อนึกถึงคำพูดของอันจาลีที่บอกให้เอาชยามกลับคืนมา เขานึกถึงคำพูดของชยามที่บอกว่าเขารักคูชิ และสิ่งเดียวที่ขัดขวางความรักของเขาก็คืออันจาลี อาร์นาฟรู้สึกสับสนและโกรธมาก เขาหยิบแจกันขว้างลงที่พื้น คูชิเปิดประตูเข้ามา แล้วเริ่มเก็บเศษแจกัน อาร์นาฟเริ่มสงบลง เขาช่วยคูชิเก็บข้าวของที่อยู่บนพื้น
.
คูชิหันหลังจะเดินออกไป แต่อาร์นาฟจับมือเอาไว้และขอให้เธอนั่งเป็นเพื่อนเขา อาร์นาฟพาคูชิไปนั่งที่โซฟา คูชิบอกว่าเธอมาหาเขาเพื่อบอกว่าเธอจะกลับบ้าน อาร์นาฟขอร้องให้คูชิไม่ให้ไปไหน ตอนนี้อาร์นาฟกำลังเจ็บปวดมากและเขาต้องการคูชิ อาร์นาฟบอกคูชิว่า เขารู้ว่าเธอไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ คูชิบอกว่าแต่เธอสามารถอยู่ที่นี่ได้สักพักหนึ่ง คูชิพิงศีรษะซบที่ไหล่ของเขา อาร์นาฟกอดเธอเอาไว้
.
คูชิกลับมาที่บ้านของเธอ การิมาถามว่าตอนนี้อันจาลีเป็นอย่างไรบ้าง คูชิบอกว่าอันจาลีอาการแย่ลงมาก หลังจากสูญเสียมากอย่างนี้ อันจาลีจะมีความสุขได้อย่างไร การิมาบอกว่าเธอเข้าใจ แล้วทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น และบอกให้คูชิไปผ่อนเพราะเธอเหนื่อยมามากแล้ว คูชิพูดกับตัวเองว่า ความเหนื่อยล้าของเธอเทียบไม่ได้เลยเมื่อเทียบกับความสูญเสียของอันจาลี
.
คูชิอยู่ในห้องนอนและมองที่ตัวอักษร “A” บนรอยเพนท์เฮนน่ากลางฝ่ามือ แล้วนึกถึงตอนที่อาร์นาฟมาหาเธอแล้วบอกให้เขียนเป็นตัว “L” แล้วเธอกับเขาก็เริ่มทะเลาะกัน คูชิยิ้มออกมา ตัวอักษรบนฝ่ามือเปรียบเสมือนตัวแทนของอาร์นาฟ คูชกุมฝ่ามือของเธอเอาไว้แนบอก เวลาเดียวกัน อาร์นาฟก็กำลังคิดถึงคืนทำพิธีเมเฮนดีของเขากับคูชิ เขามองฝ่ามือตัวเองที่เธอบอกให้เขาเพนท์ ตอนที่เขาโชว์รอยเพนท์บนฝ่ามือให้เธอดู ตอนนั้นเขาและเธอมีความสุขกันมาก อาร์นาฟยิ้มตอนนี้มีเพียงคูชิที่เป็นความสุขเดียวของเขา
.
รุ่งเช้า คูชิไปที่บ้านไรซาด้าเพื่อช่วยดูแลอันจาลี คุณย่าไม่พอใจเมื่อเห็นคูชิกำลังดูแลอันจาลี แต่เธอยังไม่พูดอะไร คุณย่าเอาขนมบูชาป้อนอันจาลี ทุกคนดีใจมากที่เห็นอันจาลียอมกินอะไรบ้าง คูชิบอกว่าเธอจะดูแลอันจาลี และบอกให้ทุกคนไปพัก เพราะทุกคนคงเหนื่อยกันมาแล้วทั้งคืน นานิเอาน้ำผลไม้ให้คูชิเอาไปให้อันจาลี แต่คุณย่าแย่งน้ำผลไม้มาจากคูชิ และพูดว่าไม่ต้องห่วงเรื่องอันจาลี เธอจะดูแลอันจาลีด้วยตัวเอง คูชิเสียใจมาก
.
คุณย่าพยายามเอาน้ำผลไม้ให้อันจาลีดื่ม แต่อันจาลีปฏิเสธ และบอกว่าเธอไม่รู้สึกอยากกินหรือดื่มอะไร นานิคะยั้นคะยอ แต่อันจาลีปัดแก้วน้ำผลไม้ทิ้งจนกระเด็นตกแตก อันจาลีโกรธและบอกทุกคนปล่อยให้เธออยู่คนเดียว พยาบาลเดินเข้ามาและบอกอันจาลีให้พักผ่อน ทุกคนออกจากห้องของอันจาลี คุณย่าพูดกับนานิว่าสิ่งที่ฉันกลัวคือเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้
คูชิจัดแจกันและร้องไห้ไปด้วย อาร์นาฟเดินผ่านมาและเห็นคูชิกำลังเศร้า เขาถามว่าเกิดอะไรขึ้น คูชิยิ้มซ่อนน้ำตา บอกเขาว่าไม่มีอะไร อาร์นาฟจับแขนของเธอ คูชิเงยหน้าขึ้นมองเขา อาร์นาฟเห็นน้ำตาของคูชิ แล้วเช็ดน้ำตาให้เธอ คูชิพยายามยิ้มและบอกว่าฝุ่นคงเข้าตาเธอ อาร์นาฟดึงคูชิเข้ามาจูบที่หน้าผาก ทั้งสองคนสบตากัน ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คูชิพยายามเปลี่ยนเรื่อง บอกว่าเธอเอาน้ำผลไม้ให้อันจาลีดื่ม แต่อันจาลีปฏิเสธและไม่ยอมกินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน
.
ทุกคนเดินมาหาอาร์นาฟกับคูชิ คูชิถามว่าอันจาลียอมดื่มน้ำหรือไม่ มาโนราม่าบอกว่าไม่ แถมยังบอกทุกคนให้ออกไปจากห้อง อาร์นาฟถามว่าทำไม? เกิดอะไรขึ้นกับอันจาลี? คุณย่าพูดกับอาร์นาฟว่า เขายังจะถามเรื่องนี้อยู่อีกหรือ? เขาควรจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอันจาลี
.
นันคิชอร์บอกว่าเขาไม่สบายใจเลย เพราะอันจาลีไม่ยอมกินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน อาร์นาฟบอกทุกคนให้ไปเตรียมอาหาร เขาจะเอาไปให้อันจาลี นานิบอกว่าเธอจะทำน้ำผลไม้ อากาซและนันคิชอร์บอกว่าพวกเขาจะไปตลาดเพื่อซื้อขนมหวาน คูชิบอกว่าเธอจะทำเคียร์ แต่คุณย่าบอกคูชิว่าไม่จำเป็น เพราะเธอจะเป็นคนทำ อาร์นาฟได้ยินแล้วไม่พอใจ นานิไม่อยากให้มีเรื่อง รีบพาคุณย่าเข้าไปในครัว
.
อันจาลีอยู่ในห้องกับพยาบาล ชยามเคาะประตูระเบียง อันจาลีลุกขึ้นนั่งทันที และบอกพยาบาลให้ไปเปิดประตู ชยามเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องอาหาร ทันทีที่ชยามมาถึงอันจาลีโผเข้ากอดเขาทันที ชยามบอกอันจาลีว่าอย่าร้องไห้ เขาทนเห็นเธอเป็นแบบนี้ไม่ได้ ชยามเอายาให้อันจาลีกิน และพยายามทำให้อันจาลีกินอาหาร ก่อนจะกิน อันจาลีถามว่าเขากินอะไรหรือยัง ชยามพูดว่าถ้าไม่มีอันจา เขาจะกินลงได้อย่างไร? ทั้งสองกินอาหารด้วยกัน
.
ชยามบอกว่า อันจาลีจะสบายดีได้อย่างไรถ้าไม่ยอมกินอะไร? เธอจะต้องดูแลตัวเอง เพราะเขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอดเวลา อันจาลีบอกว่าเธอต้องการให้คุณอยู่กับเธอตลอดเวลา ชยามพูดกับตัวเองว่า เขาก็ต้องการเช่นเดียวกับเธอ ถ้าทุกอย่างที่ทำไม่ขึ้นอยู่กับเขา แล้วเขาจะสามารถบรรลุเป้าหมายของเขาได้อย่างไร ..
.
ทั้งครอบครัวกำลังมาที่ห้องอันจาลีพร้องกับอาหาร พยาบาลเคาะประตูห้อง อันจาลีไม่สบายใจและบอกให้ชยามกลับไป ชยามบอกว่าไม่ จนกว่าเธอจะกินอีกชิ้น อันจาลีตกใจบอกว่าถ้าใครเห็นเขาแล้วจะไม่ดี และขอให้เขาออกไป แต่ชยามบอกว่า พวกเขาจะทำอย่างไรถ้าเขาไม่ไป อาร์นาฟจะมาชกเขาใช่ไหม ชยามบอกว่าให้ชกเลย เขาไม่กลัว เพราะทุกวันนี้เขาก็เหมือนตายอยู่แล้ว อาร์นาฟเดินใกล้เข้า
.
พยาบาลเริ่มเคาะประตูแบบรัวๆ อาร์นาฟถามพยาบาลว่าเกิดอะไรขึ้น อันจาลีเดินมาเปิดประตู ทุกคนตกใจมาก อาร์นาฟถามว่าอันจาลีว่าลุกขึ้นมาทำไม อันจาลีแก้ตัวว่าเธอเบื่อที่เอาแต่นอนอยู่บนเตียง อาร์นาฟบอกให้กินอะไรสักนิด อันจาลีบอกว่าไม่อยากในห้องนี้ เธอต้องการกินอาหารที่โต๊ะรับประทานอาหารกับทุกคนเหมือนเมื่อก่อน อาร์นาฟยังไม่พูดอะไร คูชิบอกว่าทำไมจะไม่ได้ ทุกคนเดินไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร
.
ทุกคนเอาอาหารโปรดและขนมหวานให้กับอันจาลี อันจาลีบอกว่าว่ามากเกินไปและชวนทุกคนกินด้วยกัน อาร์นาฟยืนมองอย่างดีใจที่เห็นอันจาลีมีความสุข คูชิบอกอาร์นาฟว่า เขาก็ควรกินอะไรบ้างเหมือนกัน เพราะอันจาลีมีความสุขแล้ว อาร์นาฟบอกว่าเขาจะไปเอายาที่ห้องมาให้อันจาลี อันจาลีตกใจมาก คุณย่าเห็นสีหน้าของอันจาลีและ รู้สึกได้ว่ามีความผิดปรกติ อันจาลีบอกอาร์นาฟให้มานั่งข้างๆเธอ
.
หลังจากทานอาหารได้นิดหน่อย อันจาลีบอกว่าเธอควรพักผ่อน อาร์นาฟบอกว่าอันจาลียังอ่อนเพลีย เขาจะพาเธอไปที่ห้อง แต่คุณย่าบอกว่าจะเป็นคนพาอันจาลีไป นานิดีใจที่เห็นอันจาลีอาการดีขึ้น อันจาลีกลับมาที่ห้อง ชยามยังอยู่ที่นั่น อันจาลีบอกว่าเขาควรจะออกไป คูชิเห็นโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร และเดินเอาไปให้ที่ห้อง พยาบาลเห็นคูชิ เธอรีบไปบอกอันจาลีกับชยาม
.
คูชิเดินเข้ามาในห้อง เห็นทุกอย่างเป็นปรกติ อันจาลีนอนหลับอยู่บนเตียง และพยาบาลก็อยู่ที่นั่นด้วย คูชิเห็นอันจาลีนอนหลับจึงไม่ได้พูดอะไร คูชิถามพยาบาลว่า ตอนนี้อันจาลีกำลังกินอะไรอยู่ใน เพราะอันจาลีดูมีความสุขและดีขึ้นกว่าก่อน พยาบาลบอกว่า สิ่งที่อันจาลีเป็นในตอนนี้ถือว่าเป็นเรื่องปรกติ บางครั้งก็มีความสุขบางครั้งบางครั้งก็เศร้า คูชิเห็นเงาของใครบางคนอยู่ที่หน้าต่าง และเริ่มตะโกนว่ามีใครอยู่ที่นั่น พยาบาลบอกคูชิว่าอย่างส่งเสียงดังเพราะอันจาลีกำลังหลับ
.
คูชิเดินออกไปจากห้องด้วยความสงสัย พยาบาลรีบวิ่งมาปิดประตู คูชิหันไปมองอย่างแปลกใจ อันจาลีลุกขึ้นทันทีและถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอรีบไปหาชยามที่ระเบียงบอกให้เขากลับไปก่อนที่ใครจะมาเจอ ชยามบอกว่าเขาไม่เป็นไร แต่เขาจะยอมกลับไปเพียงเพราะเธอกำลังขอร้อง ชยามบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะมาหาเธออีก อันจาลีกอดชยาม ในที่สุดชยามก็กลับไป
